Ik besef me dat ik een tijdje niets heb geschreven. Niet omdat ik het natuurcoachen beu ben. Integendeel! Wel merk ik dat ik uit een drukke periode kom waarin ik even niet zo goed meer wist waar ik nou precies mijn energie in wilde steken. En dat resulteerde erin dat ik overal een klein beetje energie in ging steken wat me uiteindelijk heel veel energie kostte. Een paar weekjes vakantie en het lezen van een goed boek gaven me de afstand die ik nodig had om alles weer even op een rijtje te zetten. Waar wil ik eigenlijk mijn energie aan besteden? En vooral, aan wie? Wat vind ik nou eigenlijk de belangrijkste dingen in het leven en wie wil ik eigenlijk zijn? Best veel vragen, maar de strekking blijft hetzelfde. Tijd is schaars. Energie is schaars. Dus wat heeft op dit moment, met de middelen die ik heb, mijn grootste prioriteit? Heel erg cliché, maar toch een lieve en goeie moeder zijn. En ervan genieten! En een goeie hondenmoeder. En partner. Een liefdevol en aanwezig persoon zijn voor iedereen waar ik van hou en die er daadwerkelijk belang aan hecht als ik er voor die persoon ben. Luisteren. Troosten. Een grapje maken. Niet hoeven veranderen of verbeteren. En het besef van deze prioriteit heeft me weer rust en energie gegeven. Hoe logisch het ook klinkt. Zo lastig vaak in de praktijk.
Even afstand nemen helpt. Rustig ademen helpt. En de tijd nemen om je te beseffen dat het jouw leven is en jij er de waarde aan kunt geven die je zelf van belang vindt. En met de herfstdagen voor de boeg een mooie gelegenheid om weer eens naar buiten te gaan, naar binnen te keren en op te ruimen.